Het stellen van de diagnose bij een patiënt kan gebeuren bij klachten of middels de neonatale hielprikscreening (NHS). Het voordeel van NHS is vroege opsporing en betere prognose door vroegtijdige behandeling. Er moet nog meer zicht komen op de behoeften van patiënten, nadat zij gevonden zijn door screening. De diagnose van een levenslange, meestal onbekende ziekte bij een asymptomatisch kind, maakt de impact op de omgeving groot en acceptatie moeilijk.
Aanbevelingen voor betere begeleiding kunnen onderbouwd worden uitgevoerd als er duidelijkheid is over de behoeften.
Tijdens de groei van het kind naar volwassenheid verandert de rol als patiënt: van een
passieve zorg-ontvangende rol naar een actieve rol waarin participatie en zelfzorg belangrijk zijn. Voor zorgverleners is het belangrijk om expliciet oog te hebben voor onderwerpen die bij patiënten spelen in de fase van transitie van kinder- naar volwassen zorg, om compliantie van de patiënt en zo prognose te verbeteren.
Voor verbeteringen aan het zorgproces voor deze twee categorieën gaan we het patiënten perspectief inventariseren. Deze inventarisatie zal onderbelichte onderwerpen aan het licht brengen, die zorgpaden, informatieproducten en een gezamenlijke aanpak van de hiaten in het zorgproces mogelijk maakt.
Door ouders/verzorgers en patiënten vroeg te betrekken in het chronisch behandeltraject verwachten wij dat patiënt tevredenheid significant stijgt en zorgtrajecten effectiever verlopen. Er komt ook zicht op PRO’s (Patient reported outcomes) die meetbaar te maken zijn, om het effect van medische interventies op het leven van de patiënt te monitoren.
Om dit project uit te voeren, wordt een gezondheidswetenschapper aangesteld bij het MUMC voor één jaar.